7wiatrów - związki i rozstania. Jak sobie z tym radzić

Po raz milionowy chyba wstępuję w nowe nawyki żywieniowe. Kiedy szłam na pierwszą randkę z lubym cztery lata temu, ważyłam 56,5 kilograma, teraz mam pięć kilogramów na plusie, co oznacza zwiększenie wagi o prawie 10%, więc będę sie starać zejść przynajmniej do piątki z przodu wskazania wagi.   Chcę eliminować węglowodany proste:  białą mąkę i wszystko, co z niej, cukier, ryż, makarony, smażone potrawy. Z owoców zostawiam tylko jagodowe. Dieta ma bazować na białku, tłuszczach i zielonych warzywach, raczej liściastych i w miarę możliwości regularnych posiłkach, bo to zdało egzamin w 2015, kiedy schodziłam z wagi 70 kilogramów. Nie chce mi się wymyślać wykwintnych dań codziennie, więc pewnie menu będzie niemal identyczne każdego dnia, ale ponoć Victoria Beckham też codziennie je to samo i jak ptaszek (porcja mieści się w dwóch zamkniętych garściach). Myślałam ostatnio nad swoim jedzeniem, zwłaszcza tych kradzionych Lolkowi wieczorami kabanosach i wyszło mi, że najczęściej jem nie z głodu,

Czasem zdarza się, że podskórnie czujemy, że z naszym związkiem coś sie dzieje, zanim świadomie przyznamy się przed sobą, że nie czujemy satysfakcji z niego płynącej. Poniższe pytania pomogą Ci dokonać właściwej oceny, czy związek w którym jesteś lub byłaś jest/był zdrowy. Najważniejsze są twoje odczucia. Jeżeli chociaż przez moment wydawało Ci się, że coś jest nie w porządku, tak właśnie było: 1. Czy Twój partner potrafi cieszyć się życiem? 2. Czy akceptujesz jego poglądy i czujesz, że macie ze sobą wiele wspólnego? 3. Czy łączy Cię z nim prawdziwa więź, czy potraficie się wspólnie śmiać i nadajecie na tej samej fali? 4. Czy Twój partner jest twoim najlepszym przyjacielem i vice versa? 5. Czy czujesz się przy nim swobodnie? 6. Czy możesz być sobą, nie słysząc słów krytyki? 7. Czy partner dzieli się z tobą tym, co go interesuje, i potrafi się zaangażować w to, co interesuje ciebie? 8. Czy szczerze i otwarcie mówi o sobie? 9. Czy daje Ci ciepło i zrozumienie? 10.Czy zdarza mu się robić

  Nie miałam wielu związków, ale, upraszczając, myślę, że są dwa typy rozstań. Pierwsze to takie, które przeżywa się jak żałobę, długo, boleśnie, ciężko wyrwać się ze wspomnień, zatracasz się w pamiątkach po tym kimś, idealizujesz jego obraz w swojej głowie, płaczesz, stalkujesz, nawet pomimo tego, że ten ktoś zdradził, oszukał, czy był narcyzem. Po długim czasie zaczynasz dostrzegać życie poza tym związkiem, idziesz do przodu, przebolałaś już wszystko (czasami trwa się w takiej żałobie latami, czasami nawet całe życie). Drugi typ rozstań, to taki, w którym cieszysz się, że się uwolniłaś, coś się wypaliło, już nie kochasz, zastanawiasz się, czy kiedykolwiek kochałaś, poprawiasz grzywkę i idziesz cieszyć się życiem w końcu bez kuli u nogi. Nie oznacza to, że tej żałoby nie było wcale, ale zwykle odbywa się ona wtedy jeszcze przed definitywnym zerwaniem, o czym pisałam w poście " Rozwód oczami opuszczanego i opuszczającego ". Nie ma określonego czasu trwania żałoby po związku,